Ήταν 13Απριλιου 2003, 19.30 το απόγευμα- 13χρόνια από το δυστύχημα των Τεμπών

Δεκατρία χρόνια συμπληρώνονται από το τραγικό απόγευμα της 13ης Απριλίου 2003, όταν 21ας μαθητές από το Λυκειο Μαλροχωρίου Ημαθίας, έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη, σε σύγκρουση του εκδρομικού λεωφορείου στο οποίο επέβαιναν, με νταλίκα έμφορτη με μελαμίνες.

«Θυμάμαι εκείνη τη νύχτα.. δούλευα ακόμα νύχτα στον ALPHA.. Είδα σε έκτακτο τη διακοπή προγράμματος για σοβαρό τροχαίο στα Τέμπη.. Ετοιμάζομαι για να πάω στο γραφείο.. Διακόπτεται πάλι το πρόγραμμα.. Σχολικό λεωφορείο με μαθητές που επέστρεφαν από εκδρομή στο χωριό τους συγκρούστηκε με νταλίκα έμφορτη με μελαμίνες.
Κατεβαίνω στο γραφείο νωρίτερα απ ότι συνήθως.. Αν και το κεντρικό δελτίο έχει τελειώσει όλοι οι συνάδελφοι είναι εκεί.. Αφήνω τα πράγματα μου και πριν προλάβω να πάρω καφέ έρχεται ο συντονιστής του γραφείου ρεπορτάζ και μου δίνει ένα χαρτάκι κομμένο από Α4 με το χέρι .. γράφει ένα μικρό όνομα Δημήτρης Ντόλας και ένα τηλέφωνο..

«Ξερεις τι εχει γινει?!.. Πάρε τηλέφωνο είναι ο οδηγός της νταλίκας» μου λέει και μπαίνει στο γραφείο του. «Ο οδηγός της νταλίκας».. ανεβαίνω την μαρμαρινη σκάλα στον 2ο όροφο στο χώρο που είχε διαμορφωθεί και είχαν στεγάσει μοντάζ και αρχείο.. βρίσκω τον πρώτο διαθέσιμο μοντέρ… «Τι κάνεις εσυ;» ρωτάει ενώ έχω μπει στο μικρό δωμάτιο ηχογράφησης.. «Τον οδηγο» η απαντηση μολις και αν ακουστηκε.. βάζω τα ακουστικά και νοιώθω το στομάχι μου να εχει «διπλωσει»..για κάποιο λόγο παρακάλαγα να μην απαντήσει.. χτυπάει.. τι να τον ρωτήσω;.. Χτυπάει.. ξεφυλιζω αποκομματα εφημερίδων που είχαν μείνει ξεχασμένα.. «Ναι;» μια ανδρική φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής.. «Ναι γειά σας.. ο κ.Ντολας;».. «Ο ιδιος».. «από την τηλεόραση του ALPHA σας καλώ σχετικά με το τροχαίο… είστε ο οδηγός της νταλικας;».. περιμένω η ερώτησή μου να μείνει στον αέρα «κρεμμαστεμη» στο τουτ τουτ τουτ.. «ναι εγώ είμαι».. (φφφουου.. ξεφυσαω.. ) «πώς έγινε;».. και αρχίζει να περιγράφει την εικόνα από τη δική του οπτική.. καθώς κατέβαινε το δρόμο στο ύψος των Τεμπών.. από που ξεκίνησε το δρομολόγιο.. πως φορτωσαν το αυτοκινήτο.. δευτερόλεπτα πριν.. λίγο πριν το τροχαίο δυστύχημα.. ελάχιστα πριν τις 19.30 εκείνο το απόγευμα εκείνης της 13ης Απριλίου του 2003.. 21ας μαθητές ο τραγικός απολογισμός.. 15 και 16ετων όλοι.. ηθελε να μιλήσει.. να τα πει στον πρώτο που θα τον ρωτούσε.. κι ας μην τον ήξερε.. ας μην τον έβλεπες.. ηθελε να του μιλήσει.. και αυτό έκανε… είχε δύο κόρες… Η μεγάλη φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη η μικρή στην ηλικία των παιδιών… είχε φύγει το πρωί με το σχολείο της κι εκείνη για εκδρομή… «θα μπορούσε να είναι η κόρη μου μέσα.. καταλαβαίνεις;» και να περίμενε απάντηση δεν ξέρω ποια θα ήταν κατάλληλη εκείνη τη στιγμή… «στους γονεις των παιδιών τι έχετε να πείτε;» θυμάμαι την ερώτηση όχι γιατί την ερώτηση.. αλλά για την απάντηση του… «τι να πω ρε κοπελιά στους ανθρώπους, ότι σκότωσαν τα παιδιά του κοσμάκη;»… είναι η στιγμή που καταρρέει.. «η κόρη μου έφυγε σήμερα πήγε εκδρομή».. επαναλαμβάνει και κλαίει γοερά… «συγνώμη δε μπορώ άλλο να σας μιλήσω»… κλείνει η γραμμή… κοιτάζω τον μοντέρ.. κι εκείνος με κοιτάει.. δεν έχουμε να πούμε λέξη..

κατεβαίνω κάτω στην αίθουσα σύνταξης.. ένα δεύτερο χαρτάκι.. ένα ακόμα τηλέφωνο.. ανεβαίνω το πάνω. Ο μοντέρνα σχηματίζει έναν ακόμα αριθμό.. το τηλέφωνο χτυπάει.. Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής νεανική.. «έβλεπα ταινία στο Mega όταν διέκοψε το πρόγραμμα, άκουσα τι συνέβη .. πάγωσα.. η αφελφη μου εφυγε σημερα εκδρομη και ο μπαμπάς μου κάνει δρομολόγια.. λέω στη συγκάτοικό μου επιστρέφω.. και κατέβηκα με τις παντοφλες εδώ απέναντι έχει μια εκκλησία.. πήγα και άναψαν δύο κεράκια.. για αυτά τα παιδιά που έφυγαν και για τον μπαμπά μου που ήταν στο δρόμο… μετά από λίγο με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν τι είχε συμβεί».. ήταν η κόρη του οδηγού της νταλίκας με τις μελαμίνες…
Από το γραφείο της Θεσσαλονίκης οι συνάδελφοι εχουν μοιραστεί στα σημεία- στα Τέμπη στα Νοσοκομεία της Κατερίνης και της Λάρισας όπου έχουν μεταφερθεί νεκροί και οι τραυματίες.. έχουν περάσει σχεδόν τρεις ώρες.. περασμένες 22.30 το βράδυ, φτάνουν από τη Βέροια τα λεωφορεία με τους γονείς των μαθητών.. Ρωτούν να μάθουν για τα παιδιά τους. Προσωπικό του Νοσοκομείου ρίχνουν νερό στην είσοδο όσους σταθμευουν τα ασθενοδορα και μεταφέρουν νεκρούς και τραυματίες για να ξεπλύνουν ..το αίμα..
Το Μακροχώρι, ο Διαβατός, η Νέα Νικομήδεια και η Κουλούρα, η Ελλάδα, σε ανείπωτο πένθος.. η ώρα περασμένα ξημερώματα.. ο κόσμος στην αίθουσα σύνταξης έχει αδειάσει.. 21ας νεκροί ο τραγικός απολογισμός και αρκετοί τραυματίες.

Το εκδρομικό λεωφορείο με 49μαθητές του Λυκείου Μακροχωρίου, επέστρεφαν από την τριήμερη εκδρομή στην Αθήνα και ανεβαίνε στο 386ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Λάρισας – Θεσσαλονίκης, στα Τέμπη, ενώ νταλίκα έμφορτη με μελαμίνες, και οδηγό τον 43άχρονο- τότε- Δημήτρη Ντόλας, κατέβαινε.. κακή εκφορτωση σε συνδυασμό με το οδόστρωμα και τον εσφαλμένο χειρισμό το βαρύ όχημα «δίπλωσε» και οι μελαμίνες έκοψαν στα δύο όλη την αριστερή πτέρυγα του λεωφορείου, η νταλίκα μπήκε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και χτυπησε τρία ακομα διερχόμενα ΙΧΕ.. Διαλυμένα καθίσματα, κομμένες λαμαρίνες, σπασμένα τζάμια, διαμελισμένα παιδικά κορμιά και φωνές τρόμου.. 21ας νεκροί μαθητές και δεκάδες τραυματίες ο απολογισμός..
Η Μαρία Νικολτσιου έχει έρθει για την πρωινή εκπομπή την οποία παρουσίαζε. Εγώ από νύχτα κι ενας Αρχισυντακτης στο ενδεχόμενο να προκύψει κάποια σοβαρή εξέλιξη.. όταν η Δημητρα Τζιοτζιου από το Νοσοκομείο της Λάρισας ενημερώνει ότι δόθηκε η επικαιροποιημένη λίστα των ονομάτων για τους τραυματίες και νεκρούς μαθητές. Απόφαση της στιγμής «πάμε σε έκτακτο, Νάντια κάτσε, η Μαρία δεν είναι έτοιμη»…

Μπροστά στη ρομποτική κάμερα της αίθουσας σύνταξης.. ακούγεται στην επιστροφη μου το σήμα του έκτακτου δελτίου.. «Από μηχανής» το χειρόγραφο του Αρχισυντακτη «προσγειώθηκε» στα χέρια μου.. «Κυρίες και κύριοι διακοπτουμε τη ροή του προγράμματος μας καθώς πριν λίγο από το Νοσοκομείο της Λάρισας δόθηκαν στη δημοσιότητα τα ονόματα των μαθητών που έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα στα Τέμπη. Στο Νοσοκομείο βρίσκεται η Δήμητρα Τζιοτζιου για να μας ενημερώσει»..
Και αρχίζει να διαβάζει ονόματα και ηλικίες.. και δίπλα από κάθε ονοματεπώνυμο, η λέξη ..»νεκρός».

Ευαγγελία Θ. Γάτου Ετών 16
Αναστασία Π. Παυλίδου Ετών 16
Περιστερά Ι. Ουστά Ετών 16
Γεωργία Δ. Τραπεζανλή Ετών 16
Σταύρος Δ. Κανελλόπουλος Ετών 15
Ηλίας Π. Τσολερίδης Ετών 16
Παναγιώτης Κων. Μουρατίδης Ετών 16
Ανδρέας Χ. Αθανασιάδης Ετών 16
Χριστίνα Ε. Σταματέλλου Ετών 16
Ιωάννης Κ. Τριανταφυλλίδης Ετών 16
Βασίλειος Ν. Παπαδόπουλος Ετών 16
Ευανθία Κ. Ψαλίδα Ετών 16
Δημήτριος Α. Κοσμίδης Ετών 15
Κωνσταντίνος Α. Θαλαλαίος Ετών 16
Γεσθιμανή Ζ. Σταφυλίδου Ετών 16
Σάββας Λ. Παναγιωτίδης Ετών 16
Αθανάσιος Μαρκανταράς Ετών 16
Γιώργος Κ. Μήτσκας Ετών 16
Ιωάννα Θ. Καστίδου Ετών 16
Δημήτριος Θ. Σίγγας Ετών 16
Όλγα Β. Αγγελίνα Ετών 15

Είναι από τις πιο αμηχανία στιγμές να πρέπει να διαχειριστείς μια τραγωδία.. και ποιες λέξεις.. ποια λόγια.. να περιγράψουν.. τι.. Το χαρτί του επιλογου δεν «έφτασε » ποτέ στα χέρια μου.. με «προσπέρασε » κάτω από τους αγκωνες μου… «Κυρίες και κύριοι επιστρέφουμε στην κανονική ροή του προγράμματος μας, για οποιαδήποτε εξέλιξη θα σας ενημερώσουμε με νεότερο έκτακτο και καθ όλη τη διάρκεια της ημέρας, Καλό ξημέρωμα «..
Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που χρειάστηκε να βρεθώ σε αυτή τη θέση.. Πότε δεν μπόρεσα να το κάνω ποτέ δε θα μπορούσα να βρεθώ σε αυτή τη θέση..
Κάθε χρόνο τη 13η Απριλίου θυμάμαι εκείνη την ημέρα.. Τα πρωτοσέλιδα με τίτλο «Σκότωσαν τα παιδιά του κοσμάκη»..

Όποιος θεωρεί ότι η δουλειά του δημοσιογράφου ρεπόρτερ είναι εύκολη…ας το δοκιμάσει.. Αλλά είναι και από αυτές τις δουλειές που δεν είναι δουλειά… κι ας γυρίζεις στο σπίτι από την κούραση ψυχολογικά και σωματικά εξουθενωμένος…
Πριν κάποια χρόνια είχα παρακολουθήσει ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ στο star.. ένας από τους επιζωντες εγκατέλειψε τα ενκόσμια και ακολούθησε το μοναχικό βιο…

Δεκατρία χρόνια, που 21ας μαθητές έχασαν τη ζωή τους τόσο άδικα, τόσο βίαια, τόσο τραγικά.. ήταν 13 Απριλίου 2003…..